Święto Ofiarowania Pańskiego

Święto Ofiarowania Pańskiego- Matki Boskiej Gromnicznej

 

„Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”

(Łk 2, 32)

 

 

Dziś na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego Syna Jezusa w świątyni jerozolimskiej, ksiądz proboszcz Adam Turliński odprawił uroczyste Msze Święte z poświęceniem świec-gromnic. W pięknym kazaniu ksiądz Adam przypomniał znaczenie święta i świecy gromnicznej w naszym codziennym życiu. Ma ono przecież charakter Maryjny. Maryja urodziła Jezusa, dała nam Światło, które broni nas od wszelkiego zła.

Obchodzimy dziś też Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Modliliśmy się za tych wszystkich, którzy swoje życie poświęcili służbie Bogu. Taca w tym dniu była zabierana na zakony klauzorowe.

Wspólnym śpiewem kolęd pożegnaliśmy również żłóbek Pana Jezusa i choinki. Zakończyliśmy okres Bożego Narodzenia.

 

(Łk 2,22-40)
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

 

A.G